|
|
|
|
| Krystyna Prońko |
| Supersession II Live |
|
01 |
|
09 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||
| 02 |
|
10 |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 03 |
|
11 |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 04 |
|
12 |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 05 |
|
13 |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 06 |
|
14 |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 07 |
|
15 |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 08 |
|
16 |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jej rodzina wywodziła się z Łemkowszczyzny i przed II wojną światową mieszkała na kresach wschodnich (tereny obecnej Białorusi), a po wojnie osiedliła się w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie się urodziła. Ukończyła technikum chemiczne - dziś noszące nazwę Zespołu Szkół Technicznych i Ogólnokształcących w Gorzowie Wielkopolskim, następnie rozpoczęła pracę w jednym z gorzowskich laboratoriów jako chemik-analityk. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiutowała w 1969 z zespołem Respekt na I Ogólnopolskim Festiwalu Awangardy Beatowej w Kaliszu. Współpracowała z Czesławem Niemenem (śpiewając w chórkach), zespołami Refleks, Skaldowie i Czerwone Gitary. W czasie studiów śpiewała w akademickim Big Bandzie, a w latach 1987–1989 występowała z big bandem Gustava Broma. W 1972 roku rozpoczęła współpracę z zespołem Koman Band. W 1973 wstąpiła na Festiwalu Wokalistów Jazzowych w Lublinie i na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, gdzie wyróżniono jej interpretacje piosenek „Po co ci to chłopcze” (muz. Janusz Koman, słowa Janusz Szczepkowski) oraz „Umarłe krajobrazy” (muz. Janusz Koman, słowa Grzegorz Walczak). Dwa lata później, w 1975 zdobyła w Opolu główną nagrodę za interpretację utworu „Niech moje serce kołysze Ciebie do snu”, (muz. Janusz Koman, słowa Marek Dutkiewicz). Przebój ten uzyskał także miano piosenki roku w plebiscycie prestiżowego magazynu muzycznego „Non Stop”. Występowała na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu występowała jeszcze wielokrotnie, m.in. w roku 1979, 1980, 1981, 1986 czy 1987. Według plebiscytu pisma „Non Stop” Krystyna Prońko dwukrotnie - w roku 1975 i 1977 - została uznana za najpopularniejszą wokalistkę w Polsce. W 1980 została okrzyknięta Piosenkarką Roku. Kilkakrotnie śpiewała także na jednym z największych festiwali jazzowych Jazz Jamboree, Praskim Festiwalu Jazzowym czy Festiwalu w Castlebar. W latach 1979–1981 prowadziła klasę śpiewu w Akademii Muzycznej w Katowicach. Przez rok pracowała również z młodymi piosenkarzami w Teatrze Muzycznym w Gdyni. W 1981 brała udział w wystawionym przez Teatr oratorium Ernesta Brylla do muzyki Wojciecha Trzcińskiego Kolęda-Nocka. Wielokrotnie prowadziła warsztaty bluesowe dla wokalistów w Bolesławcu. Od października 2001 prowadziła klasę śpiewu na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej na Wydziale Artystycznym w Instytucie Muzyki w Lublinie. W 1991 roku założyła własne wydawnictwo płytowe Power Music. W okresie 1992–1995 zajmowała się dziennikarstwem muzycznym, prowadziła wiele autorskich programów radiowych m.in. w radiu Gdańsk, Kraków, Białystok,Szczecin czy w radiu Gorzów w rodzinnym Gorzowie Wielkopolskim . W 2008 roku z rąk ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odebrała Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Wraz z Markiem Kościkiewiczem i Markiem Tysperem wiosną 2010 zasiadała w jury pierwszej edycji programu Śpiewaj i walcz produkcji TVP1. W 2013 roku wystąpiła na gali jubileuszowej - Opole! Kocham Cię! podczas 50. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Mieszka w Warszawie. /Wikipedia/ |
|||
|
