|
01 |
Mikuła-Olewicz
|
10 |
Pronko-Cygan
|
02 |
Koman-Perkun
|
11 |
Pronko-Maliszewska
|
03 |
Łosowski -Afromental
|
12 |
Jaremko-Młynarski
|
04 |
Trzcinski-Mogielnicki
|
13 |
Koman-Dutkiewicz
|
05 |
Koman-Patuszyński
|
14 |
Koman-Szczepkowski
|
06 |
Pronko-Olewicz |
15 |
Gogolewski-Żylinska
|
07 |
Pronko,
Sztompke-Gałczynski
|
16 |
Pronko-Banach |
08 |
Pronko-Maliszewska
|
17 |
Wozniak-Chorążuk |
09 |
Koman-Szczepkowski |
18 |
Mikuła-Banach
|
Vocal: |
Krystyna
Prońko
|
Released:
|
2012 |
Label: |
Power
Music (10) –
PMCD 004
|
Format: |
CD,
Compilation
|
Ensemble:
|
Koman
Band (1, 2,
5, 9, 13,
14) |
Orchestra:
|
Orkiestra
PRiTV w
Łodzi p/d
Henryka
Debicha (01)
|
|
Krystyna
Prońko
Urodzona w Gorzowie
Wielkopolskim
–piosenkarka, kompozytorka, pedagog muzyczny. |
Jej rodzina wywodziła się z Łemkowszczyzny i
przed II wojną światową mieszkała na kresach
wschodnich (tereny obecnej Białorusi), a po
wojnie osiedliła się w Gorzowie
Wielkopolskim, gdzie się urodziła. |
Ukończyła technikum chemiczne - dziś noszące
nazwę Zespołu Szkół Technicznych i
Ogólnokształcących w Gorzowie Wielkopolskim,
następnie rozpoczęła pracę w jednym z
gorzowskich laboratoriów jako chemik-analityk.
Studiowała na Wydziale Jazzu i Muzyki
Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach,
gdzie uzyskała dyplom magistra sztuki wraz z
nagrodą rektorską rektora Mikołaja
Góreckiego.
Debiutowała w 1969 z zespołem Respekt na
I Ogólnopolskim Festiwalu Awangardy Beatowej
w Kaliszu.
Współpracowała z Czesławem Niemenem (śpiewając
w chórkach), zespołami Refleks, Skaldowie i Czerwone
Gitary.
W czasie studiów śpiewała w akademickim Big
Bandzie, a w latach 1987–1989 występowała z
big bandem Gustava
Broma.
W 1972 roku rozpoczęła współpracę z zespołem Koman
Band.
W 1973 wstąpiła na Festiwalu Wokalistów
Jazzowych w Lublinie i na Krajowym Festiwalu
Polskiej Piosenki w Opolu, gdzie wyróżniono
jej interpretacje piosenek „Po
co ci to chłopcze”
(muz. Janusz Koman, słowa Janusz
Szczepkowski) oraz „Umarłe
krajobrazy”
(muz. Janusz Koman, słowa Grzegorz Walczak).
Dwa lata później, w 1975 zdobyła w Opolu główną
nagrodę za interpretację utworu „Niech
moje serce kołysze Ciebie do snu”,
(muz. Janusz Koman, słowa Marek Dutkiewicz).
Przebój ten uzyskał także miano piosenki
roku w plebiscycie prestiżowego magazynu
muzycznego „Non Stop”.
Występowała na Festiwalu Piosenki
Radzieckiej w Zielonej Górze. Na Krajowym
Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu występowała
jeszcze wielokrotnie, m.in. w roku 1979,
1980, 1981, 1986 czy 1987. Według plebiscytu
pisma „Non Stop” Krystyna Prońko dwukrotnie
- w roku 1975 i 1977 - została uznana za
najpopularniejszą wokalistkę w Polsce.
W 1980 została okrzyknięta Piosenkarką Roku.
Kilkakrotnie śpiewała także na jednym z
największych festiwali jazzowych Jazz
Jamboree, Praskim Festiwalu Jazzowym czy
Festiwalu w Castlebar.
W latach 1979–1981 prowadziła klasę śpiewu w
Akademii Muzycznej w Katowicach. Przez rok
pracowała również z młodymi piosenkarzami w Teatrze
Muzycznym w Gdyni.
W 1981 brała udział w wystawionym przez
Teatr oratorium Ernesta Brylla do muzyki Wojciecha
Trzcińskiego Kolęda-Nocka.
Wielokrotnie prowadziła warsztaty bluesowe
dla wokalistów w Bolesławcu.
Od października 2001 prowadziła klasę śpiewu
na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej na
Wydziale Artystycznym w Instytucie Muzyki w Lublinie.
W 1991 roku założyła własne wydawnictwo
płytowe Power Music.
W okresie 1992–1995 zajmowała się
dziennikarstwem muzycznym, prowadziła wiele
autorskich programów radiowych m.in. w radiu
Gdańsk, Kraków, Białystok,Szczecin czy w
radiu Gorzów w rodzinnym Gorzowie
Wielkopolskim .
W 2008 roku z rąk ministra kultury i
dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odebrała Srebrny
Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Wraz z Markiem Kościkiewiczem i Markiem
Tysperem wiosną 2010 zasiadała w jury
pierwszej edycji programu Śpiewaj
i walcz produkcji TVP1.
W 2013 roku wystąpiła na gali jubileuszowej
- Opole!
Kocham Cię! podczas 50.
Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w
Opolu.
Mieszka w Warszawie.
/Wikipedia |