|
|
|
|
|
Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Katowicach, w klasie fortepianu. Już jako uczeń grywał w amatorskich zespołach muzyki rozrywkowej i jazzowej. Jako student współpracował z Rozgłośnią Katowicką Polskiego Radia. Początkowo członek zespołów jazzowych: Big Band Stodoła, Old Timers. W latach 1968-1970 zdobył wyróżnienia indywidualne na studenckim festiwalu jazzowym "Jazz nad Odrą" we Wrocławiu. W 1969 roku przeniósł się do Warszawy. W latach 1970-1971 współpracował z Czesławem Niemenem (Niemen Enigmatic). W kolejnym roku akompaniował Halinie Frąckowiak. W latach 1974-1979 współpracował z Marylą Rodowicz jako pianista, kompozytor wielu przebojów (min. Sing Sing, Damą być, Nie ma jak pompa), aranżer i kierownik muzyczny zespołu. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Koncertował w klubach
skandynawskich. Jego piosenki nagrywały
także inne gwiazdy polskiej estrady:
Alibabki, Ewa Bem, Irena Jarocka, Bogusław
Mec, Krystyna Prońko, Zdzisława Sośnicka,
Andrzej Zaucha i inni.
W latach 1981-1989 współpracował z II programem telewizji niemieckiej. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| w/g :Wikipedia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
W latach 1952–1956 studiowała na Wydziale Dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 1957–1962 na Wydziale Reżyserii Filmowej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi. W latach 1954–1972 związana była ze Studenckim Teatrem Satyryków; była członkiem rady artystycznej tego teatru i tam także debiutowała jako autorka tekstów piosenek; napisała ich dla tej sceny 166. W latach 1954–1957 publikowała swoje teksty, eseje i reportaże w „Głosie Wybrzeża”, „Nowej Kulturze”, „Sztandarze Młodych” i „Po prostu”. Później pisała również w „Literaturze”, „Kulturze” i „Polsce”. Była członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Od 1963 przez 7 lat prowadziła z Janem Borkowskim w Polskim Radiu Radiowe Studio Piosenki, które wydało ponad 500 piosenek i pozwoliło na wypromowanie wielu wielkich gwiazd polskiej estrady. W 1966 na IV Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu Osiecka zdobyła nagrodę Ministerstwa Kultury i Sztuki za piosenkę Na całych jeziorach – ty i drugą nagrodę w koncercie „Premiery” za piosenkę Dookoła noc się stała. W tym samym roku Polskie Nagrania „Muza” wydały płytę długogrającą Piosenki Agnieszki Osieckiej, na której znalazły się obie nagrodzone piosenki. Twórczość Agnieszka Osiecka napisała około 2000 piosenek, wydanych m.in. w tomach: Kolory (1963) Wyszłam i nie wróciłam (1969) Listy śpiewające (1970) Sztuczny miód (1977) Żywa reklama (1985) Śpiewające piaski (1989) Opisanie szopki (1991) Piosenki Agnieszki Osieckiej (wybór):
Agnieszka Osiecka jest autorką scenariusza widowiska muzycznego Niech no tylko zakwitną jabłonie (1964, prapremiera w Teatrze Ateneum w Warszawie w reżyserii Jana Biczyckiego), który zdobył główną nagrodę na Festiwalu Polskiej Dramaturgii Współczesnej w 1964 i stał się największym przebojem teatralnym lat 60. XX wieku w Polsce. Maszynopis scenariusza został opublikowany w cyfrowej bibliotece Polona. Pisała też opowiadania (Biała bluzka), książki fabularne (m.in. Czarna wiewiórka, Salon gier), wspomnieniowe (Szpetni czterdziestoletni, Na początku był negatyw, Rozmowy w tańcu) i skierowane do najmłodszych czytelników (m.in. Dzień dobry Eugeniuszu, Wzór na diabelski ogon, Ptakowiec, Szczególnie małe sny, Dixie – opowiadanie, na podstawie którego powstał serial animowany) oraz sztuki teatralne (m.in. adaptacje Singera: Sztukmistrz z Lublina; Wilki, Darcie pierza). Przez kilka miesięcy 1985 prowadziła dziennik, dedykowany Adamowi Michnikowi, skazanemu wtedy na 3 lata więzienia. Książka Na wolności. Dziennik dla Adama ukazał się w 2008. W 1995 zakończyła pracę nad librettem do opery dziecięcej Pan Marimba. Niestety nie miała okazji obejrzeć spektaklu, bo jego premiera miała miejsce krótko po jej śmierci. Na podstawie książki powstał serial animowany pt. Dixie, do którego napisała również dialogi. Tłumaczyła pieśni radzieckiego piosenkarza Bułata Okudżawy na polski, a ten poświęcił jej piosenkę „Proszczanie s Polszej”, której pierwszy wiersz brzmi: „My swjazany, Agnieszka, dawno odnoj sudʹboju”. Jest autorką słynnego sloganu reklamowego „Coca cola – to jest to!” (1972). Zmarła 7 marca 1997 wskutek choroby nowotworowej (rak jelita grubego), w warszawskim szpitalu. Została pochowana na warszawskich Powązkach. Dorobkiem Agnieszki Osieckiej zajmuje się Fundacja „Okularnicy” im. Agnieszki Osieckiej, założona przez córkę poetki Agatę Passent. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| (Wikipedia) |
| Copyright © Janusz Koman. All rights reserved. |
 |
