Serduszko puka w rytmie cza-cza

Romuald Żyliński - Janusz Odrowąż

Maria Koterbska Serduszko puka w rytmie cza-cza Released: 2017 Label: Pomaton-01902 9 58036 Format: CD, Compilation, Remastered Phonographic Warner Music Poland Copyright Warner Music Poland		Serduszko puka w rytmie cza-cza        Żyliński-Odrowąż               45 zl       Maria Koterbska-Frankl (ur. 13 lipca 1924 w Białej, zm. 18 stycznia 2021 w Bielsku-Białej) – polska piosenkarka, szczególnie popularna w latach 50. i 60. XX w. Urodziła się jako druga z trójki dzieci w rodzinie muzycznej, Władysława i Janiny z Mierowskich. Debiutowała w 1949 w sylwestrowy wieczór. W latach 50. została stałą bywalczynią niedzielnych audycji Radia Katowice „Melodie świata”, audycji wówczas niezwykle popularnej, w której stałym punktem były piosenki w jej wykonaniu. W połowie lat 50. przez dwa sezony występowała w Teatrze Satyryków w Krakowie.
Te występy w teatrze miały ogromne znaczenie dla rozwoju jej kariery, przyczyniając się do zmiany repertuaru – od jazzu do piosenki aktorskiej – wymagającej nieco innego operowania głosem.   W tym okresie powstała popularna piosenka „Wio koniku”. Większość nagrań z tego okresu uległa zniszczeniu, ich ślad można odnaleźć w Wiązance przebojów z lat pięćdziesiątych, przy tworzeniu której pomagali Wojciech Młynarski i Tomasz Śpiewak, w listopadzie 1967. Współtwórcą jej sukcesu był Jerzy Harald, kompozytor i aranżer, który skomponował m.in. piosenkę „Brzydula i rudzielec”. Począwszy od 1956 podjęła współpracę z kabaretem literatów Wagabunda, którego była współinicjatorką. Przez wszystkie lata istnienia we wszystkich programach była jego główną gwiazdą. Z kabaretem koncertowała w Europie, a także dla Polonii w USA. Z tego okresu zachowały się takie nagrania jak „Bajka amurska”, „Jesteś tu”, „Piosenka o walcu domino”. W kabarecie występowali obok niej tacy artyści jak Lidia Wysocka, Jacek Fedorowicz, Mieczysław Wojnicki, Bogumił Kobiela, Mieczysław Czechowicz. Aranżerem i kierownikiem muzycznym zespołu, z którym Maria Koterbska śpiewała w Wagabundzie, był początkowo Wiktor Kolankowski, później Tomasz Śpiewak, z którym współpraca trwała najdłużej. Brała też udział w imprezach estradowych, krajowych i zagranicznych. Śpiewała w programach „Zgaduj zgadula”, „Podwieczorek przy mikrofonie” i innych audycjach cyklicznych. W 1961 odbyła kilkumiesięczne tournée po Związku Radzieckim. Zespół artystyczny pod dyrekcją Kazimierza Rudzkiego był pierwszym polskim zespołem występującym przed radziecką publicznością. Maria Koterbska została tam dobrze przyjęta. W 1963 zaproszono ją do udziału w III Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie. Zaprezentowała piosenkę Marka Sarta do słów Jerzego Millera „Odejdź smutku” i otrzymała drugą nagrodę. Występ na Festiwalu w Sopocie był dla wielu zaskoczeniem, bowiem znano ją dotychczas jako wykonawczynię popularnych przebojów. W Sopocie odsłoniła nowe oblicze artystyczne, jako interpretatorka piosenek trudnych i ambitnych. W latach 70. nagrała dwie płyty długogrające, wystąpiła na KFPP w Opolu i brała udział w programach rozrywkowych. W latach 80. wielokrotnie zasiadała w jury KFPP w Opolu. W 1987 otrzymała Honorowe Grand Prix na tym festiwalu. Występowała na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Pod koniec lat 70. występowała wspólnie ze swoim synem, aktorem Romanem Franklem, który był nie tylko wykonawcą, ale także kompozytorem ich piosenek. W 2007 brała udział w koncercie w całości poświęconym Jackowi Lechowi. Wystąpiła w filmach Sprawa do załatwienia i Irena do domu!. W lutym 2013 w Bielsku-Białej została założona Bielska Piwnica Artystyczna pod patronatem Marii Koterbskiej. Jej siedziba mieści się na ul. 11 Listopada 46 a. Kultywuje pamięć o artystce, organizuje koncerty, spotkania, spektakle teatralne. Artyści piwnicy to Bielska młodzież oraz gwiazdy polskiej estrady. Zmarła 18 stycznia 2021 w Bielsku-Białej w wieku 96 lat, przyczyną śmierci było ogólne zakażenie organizmu piosenkarki, która zmagała się z chorobą nowotworową.  /Wikipedia/

		Romuald Żyliński polski kompozytor, pianista, aranżer i pedagog;( Studiował w Konserwatorium Litewskim w Wilnie w klasie fortepianu Stanisława Szpinalskiego oraz krótko teorię muzyki u Witolda Rudzińskiego. W czasie wojny służył w Armii Polskiej na froncie wschodnim (od 1943). W 1946 roku rozpoczął studia na Wydziale Kompozycji, Teorii Muzyki i Dyrygentury Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi. Jego nauczycielami byli profesorowie Kazimierz Sikorski (teoria i kompozycja), Tomasz Kiesewetter (dyrygentura) i Mieczysław Kasperczak (pedagogika). Równocześnie prywatnie brał lekcje kompozycji u Tadeusza Szeligowskiego. Jeszcze podczas studiów został kierownikiem muzycznym łódzkiego Teatru Ludowego. Od 1952 roku związany ze Szczecinem. Pracę rozpoczął w Państwowej Organizacji Imprez Artystyczych Artos. W Szczecinie dyrektorem Artosu był Janusz Cegiełła, który sprowadził tam moją żonę i mnie: potrzebował śpiewaczki i akompaniatora.
Po latach wspominał:  Miałem w Artosie etat pianisty, później zostałem kierownikiem muzycznym: musiałem ustalać układ programów, akceptować, zmieniać, radzić. Pracowałem tam w latach 1953-1955. Równocześnie współpracował z redakcją muzyczną Rozgłośni Polskiego Radia w Szczecinie. Prowadził chór i orkiestrę. Był także nauczycielem przedmiotów teoretycznych w Szkole Muzycznej. Miastu poświęcił kilka piosenek, które napisał wspólnie ze Stanisławem Szydłowskim. Skomponował również muzykę do bajki dla dzieci Czerwone pantofelki wg Hansa Christiana Andersena, której premiera odbyła się 31 marca 1963 roku w szczecińskim Teatrze Polskim w reżyserii Jerzego Wąsowicza i w opracowaniu muzycznym Jana Janikowskiego. W 1955 roku zamieszkał w Warszawie. Zajmował się głównie komponowaniem. Tworzył muzykę poważną i sceniczną, ale przede wszystkim piosenki, które przyniosły jemu i ich wykonawcom ogromną popularność. W swoim dorobku artystycznym ma ich kilkaset. Śpiewali je m.in. Hanna Rek, Rena Rolska, Halina Kunicka, Violetta Villas, Hanka Bielicka, Danuta Rinn i Bogdan Czyżewski, Janusz Gniatkowski, Cezary Fabiński, Jerzy Michotek, Tadeusz Woźniakowski i Chór Czejanda. W 1959 roku wspólnie z autorem tekstów, Januszem Odrowążem, napisał Polskie niebo, piosenkę, którą zadedykowali słynnemu tenorowi, Janowi Kiepurze. Kompozytor współpracował przez wiele lat z Polskim Zespołem Artystycznym Pieśni i Tańca „Wilia”. W latach 70. zaczął pisać piosenki o tematyce wojskowej, z których wiele miało premierę na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu. Był jednym z animatorów ruchu jazzowego w powojennej Polsce i współzałożycielem Łódzkiego Jazz-Clubu (1947). Żonaty z Zofią Maj, śpiewaczką i kompozytorką. Napisał ok. 1000 piosenek, pierwszą w 1943 roku. Zmarł 9 kwietnia 2013 roku w Warszawie. Wybrane piosenki "Biały bez” "Ty jesteś czarująca” (słowa Barbara Sawicka – 1943) (sł. Mirosław Łebkowski – 1958) „Serenada” „Alabama” (sł. Ferdynand Trojanowski – 1945) B. Choiński i J. Gałkowski,  – 1958) „Dla ciebie ma dziewczyno” „Kto mnie pocałuje”  (sł. Jan Szczerbiński – 1948) (sł. Anna Jakowska – 1959) „Zakochana radiostacja” „Niedzielna Warszawa” (sł. Barbara Brzezińska – 1949) (sł. Michał Ochorowicz – 1960) „Jedziemy na wczasy” „Włóczęga” (sł. Jan Szczerbiński – 1949) (sł. Jerzy Miller – 1961) „Wielka radość w Warszawie” „Uśmiechnij się, jutro będzie lepiej” (sł. K. Ildefons Gałczyński – 1952) (sł. Kazimierz Winkler – 1964) „Warszawa, miasto uśmiechu” „Całujmy się” (sł. Kazimierz Winkler – 1953) (sł. Janusz Odrowąż – 1965) „Przyśniłaś mi się znów” „Maszeruje wiara” (sł. Karol Kord – 1955) (sł. Jerzy Sułkowski – 1971) „Na niebie tyle srebrnych gwiazd” „Walczyk dla niepalących” (sł. Szymon Kobyliński – 1956) (sł. J. Odrowąż – 1973) „Tańcz i śpiewaj rock and roll” „Wracali chłopcy” (sł. Kazimierz Winkler – 1957) (sł. Jadwiga Urbanowicz – 1976) „Serduszko puka w rytmie cza cza” „Fantazja warszawska” (sł. Janusz Odrowąż, wyk. Maria Koterbska – 1957) (sł. Mirosław Łebkowski i Stanisław Werner) „Co robić wieczorem” „Jeden dzień bez miłości” (sł. Bogusław Choiński i Jan Gałkowski – 1957) (sł. Jadwiga Urbanowicz) „Pies dingo” „Ballada w starym stylu” (sł. B. Choiński J. Gałkowski – 1957) (M. Ochorowicz) w/g:Wikipedia

Janusz Odrowąż (ur. 27 stycznia 1914 w Warszawie, zm. 25 grudnia 1984 w Warszawie) – polski literat, satyryk, autor tekstów piosenek. Debiutował przed II wojną światową współpracą z pismami satyrycznymi, którą kontynuował po wojnie. W latach 1945-1949 opiekun literacki i dostawca tekstów dla zespołu rewelersów "4 Asy". Jednocześnie (1946-1949) prowadził w Warszawie kabaret literacki "Kukułka". W latach 50. i 60. napisał wiele popularnych piosenek, współpracując głównie z kompozytorami Wiesławem Machanem, Romualdem Żylińskim i Zygmuntem Karasińskim. Wiele jego tekstów nagradzanych było na festiwalach piosenki polskiej w Opolu, m.in. Toast opolski czy Staropolskim obyczajem. Autor librett komedii muzycznych: "Wielka przygoda" i "Atomowy rower" (muzyka obu Wiesław Machan).

w/g. Wikipedia

SKLEP / INFORMACJE
Wymagania techniczne	Regulamin	O nas
Sposoby płatności	Polityka prywatności	pon. - pt 10:00-18:00
Odstąpienie od umowy	Polityka zwrotu towarów	telefon: +48 605 079 902
mp3	Terminy i podstawa prawna	koman_sklep@onet.pl

© 2000 Janusz Koman